Het dagboek van Irene
Dit schilderij is geschilderd in dezelfde tonaliteit als het schilderij “Verwachting”
.Ook een figuurstuk met de mens als middelpunt. De kleurtonen in het schilderij zijn
heel ingetogen gehouden zodat de aandacht geheel op het gezicht van de vrouw valt
schrijvende in haar dagboek. Dit is een groot verschil met het kleurgebruik in mijn
stillevens waarin ik voor een intensiever kleurenpalet kies. In stillevencomposities
kies ik namelijk meer voor een breder onderwerp en meerdere aandachtspunten, wat
weer invloed heeft op het kleurgebruik. Hier speelt wellicht het kleurcontrast dus
een ondergeschikte rol, het licht-donkercontrast is daarentegen wel sterk aanwezig.
Ik heb gekozen voor een klassieke belichting waarbij een sterke lichtbron voor veel
schaduwpartijen zorgt en accenten legt waarop hij schijnt. Het lichtste gedeelte
is de blik van de vrouw en de schrijvende handen, de rest daarom heen is vrij donker
gehouden. De voorstelling laat een vrouw zien die aan het eind van de dag, gezien
haar avondkleding, in een stoel is verzonken. Haar blik is geconcentreerd en aandachtig
schrijft ze de gebeurtenissen van de dag op in haar boek. Haar benen zijn op getrokken
en het dagboek is wat van de kijker afgewend, om de intimiteit te benadrukken. Alleen
de blik op het gezicht kan misschien verraden wat er in het dagboek opgeschreven
wordt. Een ander thema wat ik vaak gebruik in mijn schilderijen is ‘de tijd’. Tijd
is datgene wat dingen laat gebeuren, het verleden, heden, toekomst. Tijd veranderd,
tijd verouderd. En die veroudering of ook wel vergankelijkheid is voor veel stillevenschilders
een centraal thema. Zij willen de schoonheid van dingen laten zien, maar ook wijzen
op de vergankelijkheid ervan, met als doel alert te zijn op de mooiheid om ons heen.
Ook in dit schilderij heb ik dus het thema ‘tijd’ willen gebruiken met als onderwerp
het dagboek. Voor je het weet is het heden alweer verleden en zijn de gebeurtenissen
van vandaag alweer geschiedenis en opgeschreven in ons dagboek. Haar nog jonge lichaam,
gehuld in een rimpelig omslagdoek laat ons het heden zien. De potlood in haar rechterhand
schrijft het verleden op en de horloge om haar linkerpols is een symbool van tijd,
waarmee gezegd wordt dat de tijd voor niemand stil staat.
