Eenheid in verscheidenheid / Unity in diversity

Reinout Krajenbrink ©

 

             Eenheid in verscheidenheid

 

Een goed stilleven moet zowel in balans zijn als ook contrasten hebben. Dit klinkt als een tegenstrijdigheid, maar dat is het niet. De balans moet zitten in een goede compositie, het totaalbeeld. Wanneer deze niet zorgvuldig is gekozen kan het beeld als los zand, zonder eenheid  op de toeschouwer overkomen. Teveel balans kan een compositie ook saai maken, echter door gebruik te maken van contrast (het tegen over elkaar zetten van dingen)  houdt je de spanning in het geheel. Dat is een beetje de boodschap die ik mezelf meegaf bij het maken van dit schilderij. Ik had namelijk nogal wat elementen die ik in de compositie kwijt wilde: In een natuurwinkel viel mijn oog op een plastic bakje met daarin sierappels als decoratie voor bloemstukken of andere doeleinden.  Nou is meestal alles wat een verkleinde uitvoering van iets is, wel aandoenlijk. Dat gold toen ook voor deze sierappeltjes, het zijn echt appeltjes in het klein, maar volledig volgroeid en vol van kleur. Door niet gebruik te maken van enkele maar van een heleboel appeltjes bij elkaar is de zeggingskracht het grootst. Zij vormen het belangrijkste onderdeel van dit stilleven en daarom is het getal in dit geval belangrijk.  Ze hebben namelijk nogal wat aandacht te duchten van de overige objecten: het glinsterende plastic bakje, de hoge weckfles, de spiegelende opscheplepel en niet te vergeten het gedetailleerde tafeltapijt. Kortom veel aandachtvragende elementen die een compositie volledig uit elkaar kunnen laten slaan. Zaak is dus om van deze verscheidenheid een eenheid te creëren. Ik heb op twee manieren geprobeerd die eenheid/balans te creëren: allereerst door niet teveel kleuren te gebruiken. Rood is een sterke dominante kleur, deze kleur is de opvallendste in dit schilderij maar vult slechts een kwart ervan. De ander driekwart van het schilderij bestaat uit verschillende tinten groengrijs, die we in het glas, het bakje de weckfles en de achtergrond aantreffen. Kleine zwemen van blauw (in de lepel) en geel (in de appel) zorgen er voor dat het geheel niet te monochroom wordt. Ten tweede tracht ik eenheid te bewaren door in alle objecten de vorm van de appel weer terug te laten komen, zo ontstaat een onderlinge band. We zien de sierappel  voor op de tafel liggen, maar vinden ze ook terug in het plasticen bakje en de glazen weckfles. Ook in de weerspiegeling van de lepel komt het appelmotief weer terug. Zelfs in het tafeltapijt heb ik getracht de rode ronde vorm van de appel weer terug te laten komen. Een andere manier van herhaling is de herhaling van materiaal: doorschijnende materialen zoals het plastic naast dat van het glas, maar ook het metaal van de lepel dat vinden we weer terug in de sluiting van de weckfles. Eenheid ontstaat dus kort gezegd door kleurgebruik en herhaling van dezelfde vorm. Naast eenheid is contrast dus ook een belangrijke factor in een schilderij. Contrast heb ik proberen weer te geven in de textuur van de objecten, organische vormen (de appels) tegenover geometrische vormen (het motief op het tapijt). Dof en zacht (tapijt) tegenover glanzend en hard. Zo ontstaat er uiteindelijk een gevarieerd beeld met een verscheidenheid aan materialen en details, bij elkaar gehouden door kleur en vorm. Eenheid in verscheidenheid.

 

BACK TO THE HALL

 

 

TERUG NAAR ZAAL